È quann’ s’aspetta coccheduno (qualcuno)
ca nun po’ turnà cchiù (ritornare)
ca te cadeno ‘e braccia.
Fino a quanno saje
ca ce stà ‘na speranza,
‘nu spazio è vivo dint’ ‘o core.
Ma si pure l’urdema
luce s’è stutata, (spenta)
chillu spazio se chiude
pe’ sempe,
e nun te rimane
che ‘nu ricordo
e ‘n illusione.