Come na tóta che ant' la prima
a l'ha fait schissa a scòla,
a l'è andaita a campòrela
tì, valada mia, it ses desbrajà al sol
e fra toe cheusse, bandonà a val,
it mostri generosa la toa perla:
Giaven, sël pubes, pi ën su ëd Trana,
sitadin-a ch'a vìssia la vista
con mila angol mòdel cartolin-a,
a va dapress ëd le curve 'dla mia totin-a.
Mònt d' Venere d' vergin fiolin-a
pi su, to venter caud,
nostre campagne,
e ancora su, ij tõi sen dur
nostre mòntagne.
Su ant le curve dle spale e lòng ël cõl
coma ant'n gieugh as coro dapress i crinal,
sël facin, tra dosse colin-e,
ij tõi euj verd,
a son lagh pròfond ëd muntagna
e ël nasin, sporzù drit al ciel,
a m' smija la ponta dël Col dël Vent.
Parej discinta e ti cõtìa e destendua
con toe caviure ch'a van su pi aut ëd le sime
mi ëm fondo an ti, òh mia tòtin-a,
parej come le fiõche ant ël Sangon,
che come arteria a pòrta a val la vita.