Rint'ò core mio ce stà ò silenzio è Dio
à preghiera a pigliat'ò posto stammatina,
comme fosse nu fiocco è neve bianca
che affligge sta cervella mia stanca.
o' ssaccio ch'è i poeti songono malinconici
spiss'è volentieri scriven parole senza voci,
ma è ò core che scrive nziem'à penna
pe s'arricurdà ch'e a vita è sempe bella.
e' ovère che me manca na carezza
che da tant'anni nun riesce ad avè
sadd'accuntentà rint'à sta vita
senza addummannarse maje pecchè.
ogniun'è nuje tenimme nu destino
c'avimm'afferrà sulo pe capille,
quanne ce pass'annanze frettolosa
capimme ch'à vita nunn'è tutt ciur'è rrose.
però si l'anima toje è sempre positiva
rid'è canta sempe è primma matina,
arape tutt'è feneste pe fa trasì ò sole
pe venì a scarfà chistu scem'è core.
marygio