E’ piùma e arrèsa nel muòversi trèma
di fràgili òmbre e di lùce confùsa
E bève bràce e di pàce gème;
Sòttile sèta di vòci viòla
qui sòla si pòsa
E un tràsparènte ricàmo
plàsma e sfàlda
in cinèrea dànza;
La pèlle trasùda gèlide làcrime
E lùcido annèga lo sguàrdo
nel cèreo mutàrsi del cièlo;
E di àride fòrme
E di àcro rèspiro
invècchia quest’ària
rilasciàndosi;
Istèrica lùce di ròsso-SOLE
che lèviga le ònde profònde
proclàma la pàce e il calòre
confònde,
E inèrme la vòce
sedùce e consòla.