Ite frisca dulcura chi m’has dadu
cand’allegra riende ses bintrada
in su sonnu ch’appena cominzadu
haia cun sa mente ingalenada;
mi fia sonniende in d’un’istrada,
senz’esser ne caminu e ne cunzadu,
ma fit de una calura esagerada
chi pagu fit su friscu e murrunzadu.
Ne aivures b’haiad’e ne bentu
e fimis caminende a s’avventura,
ma deo mi so appidu cuntentu
apena t’happo idu già segura
enzende verso a mie a passu lentu
piena e gentilesa e de dulcura.
- Attualmente 3.5/5 meriti.
3,5/5 meriti (2 voti)